Opis
Podpisując w 1975 roku w Helsinkach Akt Końcowy Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, PRL zadeklarowała przestrzeganie praw człowieka oraz wolności wymiany poglądów i informacji. Było to przyczyną dla której środowiska opozycyjne mogły otwarcie bronić praw jednostki - szczególnie po brutalnym stłumieniu przez władzę strajków robotników w Ursusie, Płocku i Radomiu. Komitet Obrony Robotników zmienił się w Komitet Samoobrony Społecznej KOR. Tworzyły się kolejne organizacje - Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela, Ruch Młodej Polski, Konfederacja Polski Niepodległej, Studenckie Komitety Solidarności oraz Wolne Związki Zawodowe. Zrzeszały one kilka tysięcy osób i nie licząc Polskiego Porozumienia Niepodległościowego, większość działała otwarcie. W podziemiu rozpoczęto z czasem coraz większy druk opozycyjnej prasy i zakazanych książek.
Jan Czarlewski
reżyseria
