Opis
Obraz poświęcony urodzonemu w 1922 roku na Wileńszczyźnie, polskiemu śpiewakowi operowemu Bernardowi Ładyszowi. W okresie okupacji niemieckiej i sowieckiej był członkiem Armii Krajowej. W 1944 roku został zesłany w głąb Rosji Sowieckiej, gdzie przebywał do 1946 roku. W 1956 r. zwyciężył w międzynarodowym konkursie śpiewaczym w Vercelli, gdzie zdobył najwyższą nagrodę "Il primo premio assoluto". Od tego momentu rozpoczęła się jego międzynarodowa kariera. Został wtedy zaangażowany do Teatro Massimo w Palermo. W roku 1959 wystąpił obok Marii Callas w nagraniu Łucji z Lammermooru pod dyrekcją Tullio Serafina. Przez wielu znawców muzyki uważany za jednego z najlepszych basów świata. W programie pokazano miejsca związane z dzieciństwem i młodością Ładysza. Przedstawiono także jego dorobek artystyczny. O Ładyszu wypowiadają się przyjaciele, znajomi i ludzie związani z operą.
Anna Brzozowska
reżyseria
